kroutit
Czech
    
    Etymology
    
Inherited from Proto-Slavic *krǫtiti.
Pronunciation
    
- IPA(key): [ˈkrou̯cɪt]
Conjugation
    
Conjugation
| Infinitive | kroutit, kroutiti | Active adjective | kroutící | 
|---|---|---|---|
| Verbal noun | kroucení | Passive adjective | kroucený | 
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | kroutím | kroutíme | — | kruťme | 
| 2nd person | kroutíš | kroutíte | kruť | kruťte | 
| 3rd person | kroutí | kroutí | — | — | 
| The future tense: a combination of a future form of být + infinitive kroutit. | 
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | kroutil | kroutili | kroucen | krouceni | 
| masculine inanimate | kroutily | krouceny | ||
| feminine | kroutila | kroucena | ||
| neuter | kroutilo | kroutila | krouceno | kroucena | 
| Transgressives | present | past | 
|---|---|---|
| masculine singular | kroutě | — | 
| feminine + neuter singular | kroutíc | — | 
| plural | kroutíce | — | 
Derived terms
    
- kroucený
- překroutit
- zkroutit
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.