kuruş
See also: kurus
Turkish
    
    Pronunciation
    
- IPA(key): /kuˈɾuʃ/
- Hyphenation: ku‧ruş
Etymology 1
    
Inherited from Ottoman Turkish قروش, from older غروش (guruş), from German Groschen.
Noun
    
Declension
    
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | kuruş | |
| Definite accusative | kuruşu | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | kuruş | kuruşlar | 
| Definite accusative | kuruşu | kuruşları | 
| Dative | kuruşa | kuruşlara | 
| Locative | kuruşta | kuruşlarda | 
| Ablative | kuruştan | kuruşlardan | 
| Genitive | kuruşun | kuruşların | 
Derived terms
    
- kuruş kuruş
- kuruşlandırmak
- kuruşluk
- kuruşu kuruşuna
Etymology 2
    
See the etymology of the corresponding lemma form.
Further reading
    
- kuruş in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–), “kuruş”, in Nişanyan Sözlük
- Ayverdi, İlhan (2010), “kuruş”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007), “kuruş”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 3, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2795
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.