kurum

See also: kurům, kůrům, and kʉrʉm

Maia

Noun

kurum

  1. sickness

Turkish

Etymology 1

From Ottoman Turkish قوروم‎ (kurum).

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

  1. foundation
  2. institution
  3. establishment
Declension
Inflection
Nominative kurum
Definite accusative kurumu
Singular Plural
Nominative kurum kurumlar
Definite accusative kurumu kurumları
Dative kuruma kurumlara
Locative kurumda kurumlarda
Ablative kurumdan kurumlardan
Genitive kurumun kurumların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kurumum kurumlarım
2nd singular kurumun kurumların
3rd singular kurumu kurumları
1st plural kurumumuz kurumlarımız
2nd plural kurumunuz kurumlarınız
3rd plural kurumları kurumları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kurumumu kurumlarımı
2nd singular kurumunu kurumlarını
3rd singular kurumunu kurumlarını
1st plural kurumumuzu kurumlarımızı
2nd plural kurumunuzu kurumlarınızı
3rd plural kurumlarını kurumlarını
Dative
Singular Plural
1st singular kurumuma kurumlarıma
2nd singular kurumuna kurumlarına
3rd singular kurumuna kurumlarına
1st plural kurumumuza kurumlarımıza
2nd plural kurumunuza kurumlarınıza
3rd plural kurumlarına kurumlarına
Locative
Singular Plural
1st singular kurumumda kurumlarımda
2nd singular kurumunda kurumlarında
3rd singular kurumunda kurumlarında
1st plural kurumumuzda kurumlarımızda
2nd plural kurumunuzda kurumlarınızda
3rd plural kurumlarında kurumlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kurumumdan kurumlarımdan
2nd singular kurumundan kurumlarından
3rd singular kurumundan kurumlarından
1st plural kurumumuzdan kurumlarımızdan
2nd plural kurumunuzdan kurumlarınızdan
3rd plural kurumlarından kurumlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kurumumun kurumlarımın
2nd singular kurumunun kurumlarının
3rd singular kurumunun kurumlarının
1st plural kurumumuzun kurumlarımızın
2nd plural kurumunuzun kurumlarınızın
3rd plural kurumlarının kurumlarının
Derived terms
  • kurumsal

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

  1. pride

Etymology 3

From Proto-Turkic *kurum (“soot”).

Cognate with Bashkir ҡором (qorom), Chuvash хӑрӑм (hărăm, “soot”).

Noun

kurum (definite accusative kurumu, plural kurumlar)

  1. soot
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.