kwękać

Polish

Etymology

Onomatopoeic.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkfɛŋ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛŋkat͡ɕ
  • Syllabification: kwę‧kać

Verb

kwękać impf

  1. (intransitive, colloquial) to grumble (to complain)
    Synonyms: see Thesaurus:narzekać

Conjugation
Conjugation of kwękać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kwękać
present tense 1st kwękam kwękamy
2nd kwękasz kwękacie
3rd kwęka kwękają
impersonal kwęka się
past tense 1st kwękałem kwękałam kwękaliśmy kwękałyśmy
2nd kwękałeś kwękałaś kwękaliście kwękałyście
3rd kwękał kwękała kwękało kwękali kwękały
impersonal kwękano
future tense 1st będę kwękał,
będę kwękać
 będę kwękała,
będę kwękać
 będziemy kwękali,
będziemy kwękać
 będziemy kwękały,
będziemy kwękać
2nd będziesz kwękał,
będziesz kwękać
 będziesz kwękała,
będziesz kwękać
 będziecie kwękali,
będziecie kwękać
 będziecie kwękały,
będziecie kwękać
3rd będzie kwękał,
będzie kwękać
 będzie kwękała,
będzie kwękać
 będzie kwękało,
będzie kwękać
 będą kwękali,
będą kwękać
 będą kwękały,
będą kwękać
impersonal będzie kwękać się
conditional 1st kwękałbym kwękałabym kwękalibyśmy kwękałybyśmy
2nd kwękałbyś kwękałabyś kwękalibyście kwękałybyście
3rd kwękałby kwękałaby kwękałoby kwękaliby kwękałyby
impersonal kwękano by
imperative 1st niech kwękam kwękajmy
2nd kwękaj kwękajcie
3rd niech kwęka niech kwękają
active adjectival participle kwękający kwękająca kwękające kwękający kwękające
contemporary adverbial participle kwękając
verbal noun kwękanie

Derived terms
verbs
  • pokwękać
  • pokwękiwać

Further reading
  • kwękać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kwękać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.