licentiatus
Latin
    
    Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /li.ken.tiˈaː.tus/, [lʲɪkɛn̪t̪iˈäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /li.t͡ʃen.t͡siˈa.tus/, [lit͡ʃent̪͡s̪iˈäːt̪us]
Etymology 1
    
From licentiō (“grant leave”) + -tus (action noun suffix).
Declension
    
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominative | licentiātus | licentiātūs | 
| Genitive | licentiātūs | licentiātuum | 
| Dative | licentiātuī | licentiātibus | 
| Accusative | licentiātum | licentiātūs | 
| Ablative | licentiātū | licentiātibus | 
| Vocative | licentiātus | licentiātūs | 
Descendants
    
- English: licentiate
Participle
    
licentiātus (feminine licentiāta, neuter licentiātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | licentiātus | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta | |
| Genitive | licentiātī | licentiātae | licentiātī | licentiātōrum | licentiātārum | licentiātōrum | |
| Dative | licentiātō | licentiātō | licentiātīs | ||||
| Accusative | licentiātum | licentiātam | licentiātum | licentiātōs | licentiātās | licentiāta | |
| Ablative | licentiātō | licentiātā | licentiātō | licentiātīs | |||
| Vocative | licentiāte | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta | |
Derived terms
    
- licentiātīvus
References
    
- “licentiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- licentiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “licentiatus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.