linctus
English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɪŋk.təs/
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lingō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈliːnk.tus/, [ˈlʲiːŋkt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈlink.tus/, [ˈliŋkt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | līnctus | līncta | līnctum | līnctī | līnctae | līncta | |
| Genitive | līnctī | līnctae | līnctī | līnctōrum | līnctārum | līnctōrum | |
| Dative | līnctō | līnctō | līnctīs | ||||
| Accusative | līnctum | līnctam | līnctum | līnctōs | līnctās | līncta | |
| Ablative | līnctō | līnctā | līnctō | līnctīs | |||
| Vocative | līncte | līncta | līnctum | līnctī | līnctae | līncta | |
Descendants
- Aromanian: alimtu
Declension
Fourth-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | līnctus | līnctūs |
| Genitive | līnctūs | līnctuum |
| Dative | līnctuī | līnctibus |
| Accusative | līnctum | līnctūs |
| Ablative | līnctū | līnctibus |
| Vocative | līnctus | līnctūs |
Descendants
- English: linctus
References
- “linctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- linctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.