linguatus
Latin
    
    Etymology
    
From lingua (“tongue, language”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /linˈɡʷaː.tus/, [lʲɪŋˈɡʷäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /linˈɡwa.tus/, [liŋˈɡwäːt̪us]
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | linguātus | linguāta | linguātum | linguātī | linguātae | linguāta | |
| Genitive | linguātī | linguātae | linguātī | linguātōrum | linguātārum | linguātōrum | |
| Dative | linguātō | linguātō | linguātīs | ||||
| Accusative | linguātum | linguātam | linguātum | linguātōs | linguātās | linguāta | |
| Ablative | linguātō | linguātā | linguātō | linguātīs | |||
| Vocative | linguāte | linguāta | linguātum | linguātī | linguātae | linguāta | |
Related terms
    
- lingua
- linguātulus
- linguax
- lingulāca
- lingulus
- lingulōsitās
- lingulōsus
References
    
- “linguatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- linguatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- linguatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.