magnificans
Latin
Etymology
Present participle of magnificō.
Participle
magnificāns m, f, n (genitive magnificantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | magnificāns | magnificāns | magnificantēs | magnificantia | |
| Genitive | magnificantis | magnificantis | magnificantium | magnificantium | |
| Dative | magnificantī | magnificantī | magnificantibus | magnificantibus | |
| Accusative | magnificantem | magnificāns | magnificantēs, magnificantīs | magnificantia | |
| Ablative | magnificante, magnificantī1 | magnificante, magnificantī1 | magnificantibus | magnificantibus | |
| Vocative | magnificāns | magnificāns | magnificantēs | magnificantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.