maledictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of maledīcō.
Participle
maledictus (feminine maledicta, neuter maledictum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | maledictus | maledicta | maledictum | maledictī | maledictae | maledicta | |
| Genitive | maledictī | maledictae | maledictī | maledictōrum | maledictārum | maledictōrum | |
| Dative | maledictō | maledictō | maledictīs | ||||
| Accusative | maledictum | maledictam | maledictum | maledictōs | maledictās | maledicta | |
| Ablative | maledictō | maledictā | maledictō | maledictīs | |||
| Vocative | maledicte | maledicta | maledictum | maledictī | maledictae | maledicta | |
Descendants
References
- “maledictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- maledictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.