manducandus
Latin
Participle
mandūcandus m (feminine mandūcanda, neuter mandūcandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mandūcandus | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |
| Genitive | mandūcandī | mandūcandae | mandūcandī | mandūcandōrum | mandūcandārum | mandūcandōrum | |
| Dative | mandūcandō | mandūcandae | mandūcandō | mandūcandīs | mandūcandīs | mandūcandīs | |
| Accusative | mandūcandum | mandūcandam | mandūcandum | mandūcandōs | mandūcandās | mandūcanda | |
| Ablative | mandūcandō | mandūcandā | mandūcandō | mandūcandīs | mandūcandīs | mandūcandīs | |
| Vocative | mandūcande | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.