manumittens
Latin
Etymology
Present participle of manūmittō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | manūmittēns | manūmittēns | manūmittentēs | manūmittentia | |
| Genitive | manūmittentis | manūmittentis | manūmittentium | manūmittentium | |
| Dative | manūmittentī | manūmittentī | manūmittentibus | manūmittentibus | |
| Accusative | manūmittentem | manūmittēns | manūmittentēs, manūmittentīs | manūmittentia | |
| Ablative | manūmittente, manūmittentī1 | manūmittente, manūmittentī1 | manūmittentibus | manūmittentibus | |
| Vocative | manūmittēns | manūmittēns | manūmittentēs | manūmittentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.