marginar
Norwegian Nynorsk
Spanish
Etymology
Borrowed from Late Latin marginare, from Latin margo, or from margen.
Verb
marginar (first-person singular present margino, first-person singular preterite marginé, past participle marginado)
- to exclude
Conjugation
Conjugation of marginar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of marginar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive marginar | |||||||
| dative | marginarme | marginarte | marginarle, marginarse | marginarnos | marginaros | marginarles, marginarse | |
| accusative | marginarme | marginarte | marginarlo, marginarla, marginarse | marginarnos | marginaros | marginarlos, marginarlas, marginarse | |
| with gerund marginando | |||||||
| dative | marginándome | marginándote | marginándole, marginándose | marginándonos | marginándoos | marginándoles, marginándose | |
| accusative | marginándome | marginándote | marginándolo, marginándola, marginándose | marginándonos | marginándoos | marginándolos, marginándolas, marginándose | |
| with informal second-person singular tú imperative margina | |||||||
| dative | margíname | margínate | margínale | margínanos | not used | margínales | |
| accusative | margíname | margínate | margínalo, margínala | margínanos | not used | margínalos, margínalas | |
| with informal second-person singular vos imperative marginá | |||||||
| dative | marginame | marginate | marginale | marginanos | not used | marginales | |
| accusative | marginame | marginate | marginalo, marginala | marginanos | not used | marginalos, marginalas | |
| with formal second-person singular imperative margine | |||||||
| dative | margíneme | not used | margínele, margínese | margínenos | not used | margíneles | |
| accusative | margíneme | not used | margínelo, margínela, margínese | margínenos | not used | margínelos, margínelas | |
| with first-person plural imperative marginemos | |||||||
| dative | not used | marginémoste | marginémosle | marginémonos | marginémoos | marginémosles | |
| accusative | not used | marginémoste | marginémoslo, marginémosla | marginémonos | marginémoos | marginémoslos, marginémoslas | |
| with informal second-person plural imperative marginad | |||||||
| dative | marginadme | not used | marginadle | marginadnos | marginaos | marginadles | |
| accusative | marginadme | not used | marginadlo, marginadla | marginadnos | marginaos | marginadlos, marginadlas | |
| with formal second-person plural imperative marginen | |||||||
| dative | margínenme | not used | margínenle | margínennos | not used | margínenles, margínense | |
| accusative | margínenme | not used | margínenlo, margínenla | margínennos | not used | margínenlos, margínenlas, margínense | |
Further reading
- “marginar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.