marian
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *mērijaną.
Conjugation
Conjugation of mārian (weak class 1)
| infinitive | mārian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | māriu | mārda |
| 2nd person singular | māris | mārdes |
| 3rd person singular | mārid | mārda |
| plural | māriad | mārdun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | mārie | mārdi |
| 2nd person singular | māries | mārdis |
| 3rd person singular | mārie | mārdi |
| plural | mārien | mārdin |
| imperative | present | |
| singular | māri | |
| plural | māriad | |
| participle | present | past |
| māriandi | gimārid, mārid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.