menstruatus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of menstruō.
Participle
    
menstruātus m (feminine menstruāta, neuter menstruātum); first/second declension
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | menstruātus | menstruāta | menstruātum | menstruātī | menstruātae | menstruāta | |
| Genitive | menstruātī | menstruātae | menstruātī | menstruātōrum | menstruātārum | menstruātōrum | |
| Dative | menstruātō | menstruātae | menstruātō | menstruātīs | menstruātīs | menstruātīs | |
| Accusative | menstruātum | menstruātam | menstruātum | menstruātōs | menstruātās | menstruāta | |
| Ablative | menstruātō | menstruātā | menstruātō | menstruātīs | menstruātīs | menstruātīs | |
| Vocative | menstruāte | menstruāta | menstruātum | menstruātī | menstruātae | menstruāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.