merrian
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *marrijaną.
Conjugation
Conjugation of merrian (weak class 1)
| infinitive | merrian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | merriu | merida |
| 2nd person singular | meris | merides |
| 3rd person singular | merid | merida |
| plural | merriad | meridun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | merrie | meridi |
| 2nd person singular | merries | meridis |
| 3rd person singular | merrie | meridi |
| plural | merrien | meridin |
| imperative | present | |
| singular | meri | |
| plural | merriad | |
| participle | present | past |
| merriandi | gimerid, merid | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.