metutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of metuō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | metūtus | metūta | metūtum | metūtī | metūtae | metūta | |
| Genitive | metūtī | metūtae | metūtī | metūtōrum | metūtārum | metūtōrum | |
| Dative | metūtō | metūtō | metūtīs | ||||
| Accusative | metūtum | metūtam | metūtum | metūtōs | metūtās | metūta | |
| Ablative | metūtō | metūtā | metūtō | metūtīs | |||
| Vocative | metūte | metūta | metūtum | metūtī | metūtae | metūta | |
References
- “metutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- metutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.