miauknąć

Polish

Etymology

From miauczeć +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmjaw.knɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -awknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: miauk‧nąć

Verb

miauknąć pf (imperfective miauczeć)

  1. (intransitive) to meow
  2. (intransitive, colloquial) to ask for something groaning

Conjugation
Conjugation of miauknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive miauknąć
future tense 1st miauknę miaukniemy
2nd miaukniesz miaukniecie
3rd miauknie miaukną
impersonal miauknie się
past tense 1st miauknąłem miauknęłam miauknęliśmy miauknęłyśmy
2nd miauknąłeś miauknęłaś miauknęliście miauknęłyście
3rd miauknął miauknęła miauknęło miauknęli miauknęły
impersonal miauknięto
conditional 1st miauknąłbym miauknęłabym miauknęlibyśmy miauknęłybyśmy
2nd miauknąłbyś miauknęłabyś miauknęlibyście miauknęłybyście
3rd miauknąłby miauknęłaby miauknęłoby miauknęliby miauknęłyby
impersonal miauknięto by
imperative 1st niech miauknę miauknijmy
2nd miauknij miauknijcie
3rd niech miauknie niech miaukną
anterior adverbial participle miauknąwszy
verbal noun miauknięcie
interjection

Further reading
  • miauknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • miauknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.