mienk
See also: miénk
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmijɛŋk]
- Hyphenation: mi‧enk
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | mienk | — |
| accusative | mienket | — |
| dative | mienknek | — |
| instrumental | mienkkel | — |
| causal-final | mienkért | — |
| translative | mienkké | — |
| terminative | mienkig | — |
| essive-formal | mienkként | — |
| essive-modal | — | — |
| inessive | mienkben | — |
| superessive | mienken | — |
| adessive | mienknél | — |
| illative | mienkbe | — |
| sublative | mienkre | — |
| allative | mienkhez | — |
| elative | mienkből | — |
| delative | mienkről | — |
| ablative | mienktől | — |
| non-attributive possessive - singular |
mienké | — |
| non-attributive possessive - plural |
mienkéi | — |
Further reading
- mienk in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.