mierzić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mьrziti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmjɛr.ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛrʑit͡ɕ
  • Syllabification: mier‧zić

Verb

mierzić impf (perfective zmierzić)

  1. (transitive) to disgust, to sicken

Conjugation
Conjugation of mierzić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive mierzić
present tense 1st mierżę mierzimy
2nd mierzisz mierzicie
3rd mierzi mierżą
impersonal mierzi się
past tense 1st mierziłem mierziłam mierziliśmy mierziłyśmy
2nd mierziłeś mierziłaś mierziliście mierziłyście
3rd mierził mierziła mierziło mierzili mierziły
future tense 1st będę mierził,
będę mierzić
 będę mierziła,
będę mierzić
 będziemy mierzili,
będziemy mierzić
 będziemy mierziły,
będziemy mierzić
2nd będziesz mierził,
będziesz mierzić
 będziesz mierziła,
będziesz mierzić
 będziecie mierzili,
będziecie mierzić
 będziecie mierziły,
będziecie mierzić
3rd będzie mierził,
będzie mierzić
 będzie mierziła,
będzie mierzić
 będzie mierziło,
będzie mierzić
 będą mierzili,
będą mierzić
 będą mierziły,
będą mierzić
impersonal będzie mierzić się
conditional 1st mierziłbym mierziłabym mierzilibyśmy mierziłybyśmy
2nd mierziłbyś mierziłabyś mierzilibyście mierziłybyście
3rd mierziłby mierziłaby mierziłoby mierziliby mierziłyby
imperative 1st niech mierżę mierźmy
2nd mierź mierźcie
3rd niech mierzi niech mierżą
active adjectival participle mierżący mierżąca mierżące mierżący mierżące
contemporary adverbial participle mierżąc
verbal noun mierżenie
adjective
  • obmierzły
noun
  • mierzączka
verb

Further reading
  • mierzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • mierzić in Polish dictionaries at PWN
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “mierzić”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Silesian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *měriti. By surface analysis, miara +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmjɛ.ʐit͡ɕ/
  • Syllabification: mie‧rzić

Verb

mierzić impf

  1. (transitive) to measure (to ascertain the quantity of a unit of material via calculated comparison with respect to a standard)
  2. (intransitive) to measure (to be of (a certain size), to have (a certain measurement))

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.