mikken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch micken, from Old Dutch *mikken, from Proto-Germanic *mikjaną.
Pronunciation
Audio (file) - Rhymes: -ɪkən
Inflection
| Inflection of mikken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | mikken | |||
| past singular | mikte | |||
| past participle | gemikt | |||
| infinitive | mikken | |||
| gerund | mikken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | mik | mikte | ||
| 2nd person sing. (jij) | mikt | mikte | ||
| 2nd person sing. (u) | mikt | mikte | ||
| 2nd person sing. (gij) | mikt | mikte | ||
| 3rd person singular | mikt | mikte | ||
| plural | mikken | mikten | ||
| subjunctive sing.1 | mikke | mikte | ||
| subjunctive plur.1 | mikken | mikten | ||
| imperative sing. | mik | |||
| imperative plur.1 | mikt | |||
| participles | mikkend | gemikt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.