milczeć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish milczeć, from Proto-Slavic *mьlčati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmil.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ilt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: mil‧czeć

Verb

milczeć impf

  1. (intransitive) not to speak; to keep quiet, to keep silent, to be silent

Conjugation
Conjugation of milczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive milczeć
present tense 1st milczę milczymy
2nd milczysz milczycie
3rd milczy milczą
impersonal milczy się
past tense 1st milczałem milczałam milczeliśmy milczałyśmy
2nd milczałeś milczałaś milczeliście milczałyście
3rd milczał milczała milczało milczeli milczały
impersonal milczano
future tense 1st będę milczał,
będę milczeć
 będę milczała,
będę milczeć
 będziemy milczeli,
będziemy milczeć
 będziemy milczały,
będziemy milczeć
2nd będziesz milczał,
będziesz milczeć
 będziesz milczała,
będziesz milczeć
 będziecie milczeli,
będziecie milczeć
 będziecie milczały,
będziecie milczeć
3rd będzie milczał,
będzie milczeć
 będzie milczała,
będzie milczeć
 będzie milczało,
będzie milczeć
 będą milczeli,
będą milczeć
 będą milczały,
będą milczeć
impersonal będzie milczeć się
conditional 1st milczałbym milczałabym milczelibyśmy milczałybyśmy
2nd milczałbyś milczałabyś milczelibyście milczałybyście
3rd milczałby milczałaby milczałoby milczeliby milczałyby
impersonal milczano by
imperative 1st niech milczę milczmy
2nd milcz milczcie
3rd niech milczy niech milczą
active adjectival participle milczący milcząca milczące milczący milczące
contemporary adverbial participle milcząc
verbal noun milczenie

Further reading
  • milczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • milczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.