miltan
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmil.tɑn/, [ˈmiɫ.tɑn]
Conjugation
Conjugation of miltan (weak class 1)
| infinitive | miltan | miltenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | milte | milte |
| second person singular | miltest, milst, miltst | miltest |
| third person singular | milteþ, milt | milte |
| plural | miltaþ | milton |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | milte | milte |
| plural | milten | milten |
| imperative | ||
| singular | milt | |
| plural | miltaþ | |
| participle | present | past |
| miltende | (ġe)milted | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.