mingens
Latin
Etymology
Present participle of mingō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | mingēns | mingēns | mingentēs | mingentia | |
| Genitive | mingentis | mingentis | mingentium | mingentium | |
| Dative | mingentī | mingentī | mingentibus | mingentibus | |
| Accusative | mingentem | mingēns | mingentēs, mingentīs | mingentia | |
| Ablative | mingente, mingentī1 | mingente, mingentī1 | mingentibus | mingentibus | |
| Vocative | mingēns | mingēns | mingentēs | mingentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.