minoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of minōrō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | minōrātus | minōrāta | minōrātum | minōrātī | minōrātae | minōrāta | |
| Genitive | minōrātī | minōrātae | minōrātī | minōrātōrum | minōrātārum | minōrātōrum | |
| Dative | minōrātō | minōrātae | minōrātō | minōrātīs | minōrātīs | minōrātīs | |
| Accusative | minōrātum | minōrātam | minōrātum | minōrātōs | minōrātās | minōrāta | |
| Ablative | minōrātō | minōrātā | minōrātō | minōrātīs | minōrātīs | minōrātīs | |
| Vocative | minōrāte | minōrāta | minōrātum | minōrātī | minōrātae | minōrāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.