mirandus
Latin
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mīrandus | mīranda | mīrandum | mīrandī | mīrandae | mīranda | |
| Genitive | mīrandī | mīrandae | mīrandī | mīrandōrum | mīrandārum | mīrandōrum | |
| Dative | mīrandō | mīrandō | mīrandīs | ||||
| Accusative | mīrandum | mīrandam | mīrandum | mīrandōs | mīrandās | mīranda | |
| Ablative | mīrandō | mīrandā | mīrandō | mīrandīs | |||
| Vocative | mīrande | mīranda | mīrandum | mīrandī | mīrandae | mīranda | |
References
- “mirandus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mirandus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mirandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.