miseratus
Latin
Etymology
Perfect participle of miseror.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | miserātus | miserāta | miserātum | miserātī | miserātae | miserāta | |
| Genitive | miserātī | miserātae | miserātī | miserātōrum | miserātārum | miserātōrum | |
| Dative | miserātō | miserātō | miserātīs | ||||
| Accusative | miserātum | miserātam | miserātum | miserātōs | miserātās | miserāta | |
| Ablative | miserātō | miserātā | miserātō | miserātīs | |||
| Vocative | miserāte | miserāta | miserātum | miserātī | miserātae | miserāta | |
References
- “miseratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.