missprecan
Old English
Conjugation
Conjugation of missprecan (strong class 5)
| infinitive | missprecan | tō missprecenne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | missprece | misspræc |
| 2nd-person singular | misspricest | missprǣce |
| 3rd-person singular | misspriceþ | misspræc |
| plural | missprecaþ | missprǣcon |
| subjunctive | present | past |
| singular | missprece | missprǣce |
| plural | missprecen | missprǣcen |
| imperative | ||
| singular | missprec | |
| plural | missprecaþ | |
| participle | present | past |
| missprecende | missprecen | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.