mlátit
Czech
Etymology
Inherited from Old Czech mlátiti, from Proto-Slavic *moltiti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmlaːcɪt]
Conjugation
Conjugation
| Infinitive | mlátit, mlátiti | Active adjective | mlátící |
|---|---|---|---|
| Verbal noun | mlácení | Passive adjective | mlácený |
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | mlátím | mlátíme | — | mlaťme |
| 2nd person | mlátíš | mlátíte | mlať | mlaťte |
| 3rd person | mlátí | mlátí | — | — |
| The future tense: a combination of a future form of být + infinitive mlátit. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | mlátil | mlátili | mlácen | mláceni |
| masculine inanimate | mlátily | mláceny | ||
| feminine | mlátila | mlácena | ||
| neuter | mlátilo | mlátila | mláceno | mlácena |
| Transgressives | present | past |
|---|---|---|
| masculine singular | mlátě | — |
| feminine + neuter singular | mlátíc | — |
| plural | mlátíce | — |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.