mnout
Czech
Etymology
Inherited from Old Czech mieti, from Proto-Slavic *męti, from Proto-Balto-Slavic *mínˀtei. Compare Russian мять (mjatʹ).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmnou̯t]
- Hyphenation: mnout
Conjugation
Conjugation
| Infinitive | mnout, mnouti | Active adjective | mnoucí |
|---|---|---|---|
| Verbal noun | — | Passive adjective | — |
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | mnu | mneme | — | mněme |
| 2nd person | mneš | mnete | mni | mněte |
| 3rd person | mne | mnou | — | — |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | mnul | mnuli | mnut | mnuti |
| masculine inanimate | mnuly | mnuty | ||
| feminine | mnula | mnuta | ||
| neuter | mnulo | mnula | mnuto | mnuta |
| Transgressives | present | past |
|---|---|---|
| masculine singular | mna | — |
| feminine + neuter singular | mnouc | — |
| plural | mnouce | — |
Derived terms
- mnout si ruce
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.