mortificatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of mortificō.
Participle
mortificātus (feminine mortificāta, neuter mortificātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mortificātus | mortificāta | mortificātum | mortificātī | mortificātae | mortificāta | |
| Genitive | mortificātī | mortificātae | mortificātī | mortificātōrum | mortificātārum | mortificātōrum | |
| Dative | mortificātō | mortificātō | mortificātīs | ||||
| Accusative | mortificātum | mortificātam | mortificātum | mortificātōs | mortificātās | mortificāta | |
| Ablative | mortificātō | mortificātā | mortificātō | mortificātīs | |||
| Vocative | mortificāte | mortificāta | mortificātum | mortificātī | mortificātae | mortificāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.