mulcatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of mulcō (“beat up, damage”).
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mulcātus | mulcāta | mulcātum | mulcātī | mulcātae | mulcāta | |
| Genitive | mulcātī | mulcātae | mulcātī | mulcātōrum | mulcātārum | mulcātōrum | |
| Dative | mulcātō | mulcātō | mulcātīs | ||||
| Accusative | mulcātum | mulcātam | mulcātum | mulcātōs | mulcātās | mulcāta | |
| Ablative | mulcātō | mulcātā | mulcātō | mulcātīs | |||
| Vocative | mulcāte | mulcāta | mulcātum | mulcātī | mulcātae | mulcāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.