munificens
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /muːˈni.fi.kens/, [muːˈnɪfɪkẽːs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /muˈni.fi.t͡ʃens/, [muˈniːfit͡ʃens]
Adjective
mūnificēns (genitive mūnificentis); third-declension one-termination adjective
Declension
Third-declension one-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | mūnificēns | mūnificentēs | mūnificentia | ||
| Genitive | mūnificentis | mūnificentium | |||
| Dative | mūnificentī | mūnificentibus | |||
| Accusative | mūnificentem | mūnificēns | mūnificentēs | mūnificentia | |
| Ablative | mūnificentī | mūnificentibus | |||
| Vocative | mūnificēns | mūnificentēs | mūnificentia | ||
Related terms
Descendants
- English: munificent
References
- “munificens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- munificens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.