muticus
Latin
Etymology
Related to mutilus (“cut off”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmu.ti.kus/, [ˈmʊt̪ɪkʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmu.ti.kus/, [ˈmuːt̪ikus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | muticus | mutica | muticum | muticī | muticae | mutica | |
| Genitive | muticī | muticae | muticī | muticōrum | muticārum | muticōrum | |
| Dative | muticō | muticō | muticīs | ||||
| Accusative | muticum | muticam | muticum | muticōs | muticās | mutica | |
| Ablative | muticō | muticā | muticō | muticīs | |||
| Vocative | mutice | mutica | muticum | muticī | muticae | mutica | |
Related terms
Descendants
- → English: mutic
References
- “muticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- muticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.