mutluluk

Turkish

Etymology

From mutlu (“happy”) +‎ -luk (“-ness”).

Pronunciation
  • IPA(key): [mut.ɫu.ɫuk]

Noun

mutluluk (definite accusative mutluluğu, plural mutluluklar)

  1. happiness

Declension
Inflection
Nominative mutluluk
Definite accusative mutluluğu
Singular Plural
Nominative mutluluk mutluluklar
Definite accusative mutluluğu mutlulukları
Dative mutluluğa mutluluklara
Locative mutlulukta mutluluklarda
Ablative mutluluktan mutluluklardan
Genitive mutluluğun mutlulukların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular mutluluğum mutluluklarım
2nd singular mutluluğun mutlulukların
3rd singular mutluluğu mutlulukları
1st plural mutluluğumuz mutluluklarımız
2nd plural mutluluğunuz mutluluklarınız
3rd plural mutlulukları mutlulukları

Further reading
  • mutluluk in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.