mynnu
Welsh
Etymology
From Proto-Brythonic *mennɨd.
Pronunciation
- (North Wales) IPA(key): /ˈmənɨ/
- (North Wales) IPA(key): /ˈməni/
Conjugation
Conjugation (literary)
| singular | plural | impersonal | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | |||
| present indicative/future | mynnaf | mynni | myn, mynna | mynnwn | mynnwch | mynnant | mynnir | |
| imperfect (indicative/subjunctive)/ conditional |
mynnwn | mynnit | mynnai | mynnem | mynnech | mynnent | mynnid | |
| preterite | mynnais | mynnaist | mynnodd | mynasom | mynasoch | mynasant | mynnwyd | |
| pluperfect | mynaswn | mynasit | mynasai | mynasem | mynasech | mynasent | mynasid, mynesid | |
| present subjunctive | mynnwyf | mynnych | mynno | mynnom | mynnoch | mynnont | mynner | |
| imperative | — | myn, mynna | mynned | mynnwn | mynnwch | mynnent | mynner | |
| verbal noun | mynnu | |||||||
| verbal adjectives | mynedig mynadwy | |||||||
Conjugation (colloquial)
| Inflected colloquial forms | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | |
| future | mynna i, mynnaf i | mynni di | mynnith o/e/hi, mynniff e/hi | mynnwn ni | mynnwch chi | mynnan nhw |
| conditional | mynnwn i, mynswn i | mynnet ti, mynset ti | mynnai fo/fe/hi, mynsai fo/fe/hi | mynnen ni, mynsen ni | mynnech chi, mynsech chi | mynnen nhw, mynsen nhw |
| preterite | mynnais i, mynnes i | mynnaist ti, mynnest ti | mynnodd o/e/hi | mynnon ni | mynnoch chi | mynnon nhw |
| imperative | — | mynna | — | — | mynnwch | — |
| Note: All other forms are periphrastic, as usual in colloquial Welsh. | ||||||
References
- R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “mynnu”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.