nabrać

Polish

Etymology

From na- +‎ brać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.brat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -abrat͡ɕ
  • Syllabification: na‧brać

Verb

nabrać pf (imperfective nabierać)

  1. (transitive) to draw, to extract
  2. (transitive) to acquire, to gain
  3. (transitive) to trick, to prank, to have on
    Synonyms: see Thesaurus:oszukać
  4. (reflexive) to be fooled

Conjugation
Conjugation of nabrać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nabrać
future tense 1st nabiorę nabierzemy
2nd nabierzesz nabierzecie
3rd nabierze nabiorą
impersonal nabierze się
past tense 1st nabrałem nabrałam nabraliśmy nabrałyśmy
2nd nabrałeś nabrałaś nabraliście nabrałyście
3rd nabrał nabrała nabrało nabrali nabrały
impersonal nabrano
conditional 1st nabrałbym nabrałabym nabralibyśmy nabrałybyśmy
2nd nabrałbyś nabrałabyś nabralibyście nabrałybyście
3rd nabrałby nabrałaby nabrałoby nabraliby nabrałyby
impersonal nabrano by
imperative 1st niech nabiorę nabierzmy
2nd nabierz nabierzcie
3rd niech nabierze niech nabiorą
passive adjectival participle nabrany nabrana nabrane nabrani nabrane
anterior adverbial participle nabrawszy
verbal noun nabranie

Further reading
  • nabrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nabrać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.