nabrzmieć

Polish

Etymology

From na- +‎ brzmieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.bʐmjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -abʐmjɛt͡ɕ
  • Syllabification: na‧brzmieć

Verb

nabrzmieć impf (perfective nabrzmiewać)

  1. (intransitive) to swell, to tumefy

Conjugation
Conjugation of nabrzmieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nabrzmieć
future tense 1st nabrzmię nabrzmimy
2nd nabrzmisz nabrzmicie
3rd nabrzmi nabrzmią
impersonal nabrzmi się
past tense 1st nabrzmiałem nabrzmiałam nabrzmieliśmy nabrzmiałyśmy
2nd nabrzmiałeś nabrzmiałaś nabrzmieliście nabrzmiałyście
3rd nabrzmiał nabrzmiała nabrzmiało nabrzmieli nabrzmiały
impersonal nabrzmiano
conditional 1st nabrzmiałbym nabrzmiałabym nabrzmielibyśmy nabrzmiałybyśmy
2nd nabrzmiałbyś nabrzmiałabyś nabrzmielibyście nabrzmiałybyście
3rd nabrzmiałby nabrzmiałaby nabrzmiałoby nabrzmieliby nabrzmiałyby
impersonal nabrzmiano by
imperative 1st niech nabrzmię zabrzmijmy
2nd zabrzmij zabrzmijcie
3rd niech nabrzmi niech nabrzmią
anterior adverbial participle nabrzmiawszy
verbal noun nabrzmienie

Derived terms
adjective

Further reading
  • nabrzmieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nabrzmieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.