nadejść

Polish

Etymology

From nad- +‎ iść.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.dɛjɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -adɛjɕt͡ɕ
  • Syllabification: na‧dejść

Verb

nadejść pf (imperfective nadchodzić)

  1. (intransitive) to approach, to come, to walk up to. [usually (though not always) related to time not space]
    Skończyła się zima i nadeszła wiosna. ― Winter was over and spring came.

Conjugation
Conjugation of nadejść pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadejść
future tense 1st nadejdę nadejdziemy
2nd nadejdziesz nadejdziecie
3rd nadejdzie nadejdą
impersonal nadejdzie się
past tense 1st nadszedłem nadeszłam nadeszliśmy nadeszłyśmy
2nd nadszedłeś nadeszłaś nadeszliście nadeszłyście
3rd nadszedł nadeszła nadeszło nadeszli nadeszły
impersonal -
conditional 1st nadszedłbym nadeszłabym nadeszlibyśmy nadeszłybyśmy
2nd nadszedłbyś nadeszłabyś nadeszlibyście nadeszłybyście
3rd nadszedłby nadeszłaby nadeszłoby nadeszliby nadeszłyby
impersonal - by
imperative 1st niech nadejdę nadejdźmy
2nd nadejdź nadejdźcie
3rd niech nadejdzie niech nadejdą
anterior adverbial participle nadszedłszy
verbal noun -

Further reading
  • nadejść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadejść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.