nadmienić

Polish

Etymology

From nad- +‎ mienić.

Pronunciation
  • IPA(key): /nadˈmjɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: nad‧mie‧nić

Verb

nadmienić pf (imperfective nadmieniać)

  1. (transitive) to mention, to speak of, to remark
    Synonyms: napomknąć, wspomnieć

Conjugation
Conjugation of nadmienić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadmienić
future tense 1st nadmienię nadmienimy
2nd nadmienisz nadmienicie
3rd nadmieni nadmienią
impersonal nadmieni się
past tense 1st nadmieniłem nadmieniłam nadmieniliśmy nadmieniłyśmy
2nd nadmieniłeś nadmieniłaś nadmieniliście nadmieniłyście
3rd nadmienił nadmieniła nadmieniło nadmienili nadmieniły
impersonal nadmieniono
conditional 1st nadmieniłbym nadmieniłabym nadmienilibyśmy nadmieniłybyśmy
2nd nadmieniłbyś nadmieniłabyś nadmienilibyście nadmieniłybyście
3rd nadmieniłby nadmieniłaby nadmieniłoby nadmieniliby nadmieniłyby
impersonal nadmieniono by
imperative 1st niech nadmienię nadmieńmy
2nd nadmień nadmieńcie
3rd niech nadmieni niech nadmienią
passive adjectival participle nadmieniony nadmieniona nadmienione nadmienieni nadmienione
anterior adverbial participle nadmieniwszy
verbal noun nadmienienie

Further reading
  • nadmienić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadmienić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.