należeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *naležati.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈlɛ.ʐɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛʐɛt͡ɕ
  • Syllabification: na‧le‧żeć

Verb

należeć impf

  1. (intransitive) to belong
    Polska należy do Unii Europejskiej. ― Poland belongs to the European Union.
  2. (reflexive) to be (to cost)
  3. (reflexive) ought to

Conjugation
Conjugation of należeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive należeć
present tense 1st należę należymy
2nd należysz należycie
3rd należy należą
impersonal należy się
past tense 1st należałem należałam należeliśmy należałyśmy
2nd należałeś należałaś należeliście należałyście
3rd należał należała należało należeli należały
impersonal należano
future tense 1st będę należał,
będę należeć
 będę należała,
będę należeć
 będziemy należeli,
będziemy należeć
 będziemy należały,
będziemy należeć
2nd będziesz należał,
będziesz należeć
 będziesz należała,
będziesz należeć
 będziecie należeli,
będziecie należeć
 będziecie należały,
będziecie należeć
3rd będzie należał,
będzie należeć
 będzie należała,
będzie należeć
 będzie należało,
będzie należeć
 będą należeli,
będą należeć
 będą należały,
będą należeć
impersonal będzie należeć się
conditional 1st należałbym należałabym należelibyśmy należałybyśmy
2nd należałbyś należałabyś należelibyście należałybyście
3rd należałby należałaby należałoby należeliby należałyby
impersonal należano by
imperative 1st niech należę należmy
2nd należ należcie
3rd niech należy niech należą
active adjectival participle należący należąca należące należący należące
contemporary adverbial participle należąc
verbal noun należenie
adjectives

Further reading
  • należeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • należeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.