namówić

Polish

Etymology

From na- +‎ mówić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈmu.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: na‧mó‧wić

Verb

namówić pf (imperfective namawiać)

  1. (transitive) to persuade, to encourage

Conjugation
Conjugation of namówić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive namówić
future tense 1st namówię namówimy
2nd namówisz namówicie
3rd namówi namówią
impersonal namówi się
past tense 1st namówiłem namówiłam namówiliśmy namówiłyśmy
2nd namówiłeś namówiłaś namówiliście namówiłyście
3rd namówił namówiła namówiło namówili namówiły
impersonal namówiono
conditional 1st namówiłbym namówiłabym namówilibyśmy namówiłybyśmy
2nd namówiłbyś namówiłabyś namówilibyście namówiłybyście
3rd namówiłby namówiłaby namówiłoby namówiliby namówiłyby
impersonal namówiono by
imperative 1st niech namówię namówmy
2nd namów namówcie
3rd niech namówi niech namówią
passive adjectival participle namówiony namówiona namówione namówieni namówione
anterior adverbial participle namówiwszy
verbal noun namówienie

Further reading
  • namówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • namówić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.