napić

Polish

Etymology

From na- +‎ pić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: na‧pić

Verb

napić pf

  1. (reflexive) to have a drink, to wet one's whistle

Conjugation
Conjugation of napić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napić
future tense 1st napiję napijemy
2nd napijesz napijecie
3rd napije napiją
impersonal napije się
past tense 1st napiłem napiłam napiliśmy napiłyśmy
2nd napiłeś napiłaś napiliście napiłyście
3rd napił napiła napiło napili napiły
impersonal napito
conditional 1st napiłbym napiłabym napilibyśmy napiłybyśmy
2nd napiłbyś napiłabyś napilibyście napiłybyście
3rd napiłby napiłaby napiłoby napiliby napiłyby
impersonal napito by
imperative 1st niech napiję napijmy
2nd napij napijcie
3rd niech napije niech napiją
passive adjectival participle napity napita napite napici napite
anterior adverbial participle napiwszy
verbal noun napicie

Further reading
  • napić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.