napuścić

Polish

Etymology

From na- +‎ puścić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpuɕ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: na‧puś‧cić

Verb

napuścić pf (imperfective napuszczać)

  1. (transitive) to let in, to admit
  2. (transitive) to saturate, to soak
  3. (transitive) to sic, to set upon

Conjugation
Conjugation of napuścić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napuścić
future tense 1st napuszczę napuścimy
2nd napuścisz napuścicie
3rd napuści napuszczą
impersonal napuści się
past tense 1st napuściłem napuściłam napuściliśmy napuściłyśmy
2nd napuściłeś napuściłaś napuściliście napuściłyście
3rd napuścił napuściła napuściło napuścili napuściły
impersonal napuszczono
conditional 1st napuściłbym napuściłabym napuścilibyśmy napuściłybyśmy
2nd napuściłbyś napuściłabyś napuścilibyście napuściłybyście
3rd napuściłby napuściłaby napuściłoby napuściliby napuściłyby
impersonal napuszczono by
imperative 1st niech napuszczę napuśćmy
2nd napuść napuśćcie
3rd niech napuści niech napuszczą
passive adjectival participle napuszczony napuszczona napuszczone napuszczeni napuszczone
anterior adverbial participle napuściwszy
verbal noun napuszczenie

Further reading
  • napuścić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napuścić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.