naskoczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ skoczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈskɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧sko‧czyć

Verb

naskoczyć pf (imperfective naskakiwać)

  1. (intransitive) to jump onto [+ na (accusative) = onto something]
  2. (intransitive) to go off, to snap, to bite the head off [+ na (accusative) = at someone]

Conjugation
Conjugation of naskoczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naskoczyć
future tense 1st naskoczę naskoczymy
2nd naskoczysz naskoczycie
3rd naskoczy naskoczą
impersonal naskoczy się
past tense 1st naskoczyłem naskoczyłam naskoczyliśmy naskoczyłyśmy
2nd naskoczyłeś naskoczyłaś naskoczyliście naskoczyłyście
3rd naskoczył naskoczyła naskoczyło naskoczyli naskoczyły
impersonal naskoczono
conditional 1st naskoczyłbym naskoczyłabym naskoczylibyśmy naskoczyłybyśmy
2nd naskoczyłbyś naskoczyłabyś naskoczylibyście naskoczyłybyście
3rd naskoczyłby naskoczyłaby naskoczyłoby naskoczyliby naskoczyłyby
impersonal naskoczono by
imperative 1st niech naskoczę naskoczmy
2nd naskocz naskoczcie
3rd niech naskoczy niech naskoczą
anterior adverbial participle naskoczywszy
verbal noun naskoczenie

Further reading
  • naskoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naskoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.