natywny

Polish

Etymology

Borrowed from English native + -ny, from Middle English natif, from Old French natif, from Latin nātīvus, from nātus (“birth”). Doublet of naiwny (“naive”).

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈtɨv.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨvnɨ
  • Syllabification: na‧tyw‧ny

Adjective

natywny (comparative bardziej natywny, superlative najbardziej natywny, adverb natywnie)

  1. native (belonging to one by birth)
    Synonyms: macierzysty, rodzimy
  2. native (occurring naturally)
    Synonym: naturalny
  3. (computing) native (pertaining to the system or architecture in question)

Declension
Declension of natywny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative natywny natywne natywna natywni natywne
genitive natywnego natywnej natywnych
dative natywnemu natywnym
accusative natywnego natywny natywne natywną natywnych natywne
instrumental natywnym natywnymi
locative natywnej natywnych
noun
  • natywizm

Further reading
  • natywny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • natywny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.