nawarstwić

Polish

Etymology

From na- +‎ warstwa +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈvar.stfit͡ɕ/
  • Rhymes: -arstfit͡ɕ
  • Syllabification: na‧war‧stwić

Verb

nawarstwić pf (imperfective nawarstwiać)

  1. (transitive) to build up, to layer
  2. (reflexive) to build up, to accumulate, to snowball, to pile up

Conjugation
Conjugation of nawarstwić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nawarstwić
future tense 1st nawarstwię nawarstwimy
2nd nawarstwisz nawarstwicie
3rd nawarstwi nawarstwią
impersonal nawarstwi się
past tense 1st nawarstwiłem nawarstwiłam nawarstwiliśmy nawarstwiłyśmy
2nd nawarstwiłeś nawarstwiłaś nawarstwiliście nawarstwiłyście
3rd nawarstwił nawarstwiła nawarstwiło nawarstwili nawarstwiły
impersonal nawarstwiono
conditional 1st nawarstwiłbym nawarstwiłabym nawarstwilibyśmy nawarstwiłybyśmy
2nd nawarstwiłbyś nawarstwiłabyś nawarstwilibyście nawarstwiłybyście
3rd nawarstwiłby nawarstwiłaby nawarstwiłoby nawarstwiliby nawarstwiłyby
impersonal nawarstwiono by
imperative 1st niech nawarstwię nawarstwmy
2nd nawarstw nawarstwcie
3rd niech nawarstwi niech nawarstwią
passive adjectival participle nawarstwiony nawarstwiona nawarstwione nawarstwieni nawarstwione
anterior adverbial participle nawarstwiwszy
verbal noun nawarstwienie

Further reading
  • nawarstwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nawarstwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.