niańczyć

Polish

Etymology

From niańka +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɲaɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: niań‧czyć

Verb

niańczyć impf (perfective wyniańczyć)

  1. (transitive) to babysit, to look after

Conjugation
Conjugation of niańczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive niańczyć
present tense 1st niańczę niańczymy
2nd niańczysz niańczycie
3rd niańczy niańczą
impersonal niańczy się
past tense 1st niańczyłem niańczyłam niańczyliśmy niańczyłyśmy
2nd niańczyłeś niańczyłaś niańczyliście niańczyłyście
3rd niańczył niańczyła niańczyło niańczyli niańczyły
impersonal niańczono
future tense 1st będę niańczył,
będę niańczyć
 będę niańczyła,
będę niańczyć
 będziemy niańczyli,
będziemy niańczyć
 będziemy niańczyły,
będziemy niańczyć
2nd będziesz niańczył,
będziesz niańczyć
 będziesz niańczyła,
będziesz niańczyć
 będziecie niańczyli,
będziecie niańczyć
 będziecie niańczyły,
będziecie niańczyć
3rd będzie niańczył,
będzie niańczyć
 będzie niańczyła,
będzie niańczyć
 będzie niańczyło,
będzie niańczyć
 będą niańczyli,
będą niańczyć
 będą niańczyły,
będą niańczyć
impersonal będzie niańczyć się
conditional 1st niańczyłbym niańczyłabym niańczylibyśmy niańczyłybyśmy
2nd niańczyłbyś niańczyłabyś niańczylibyście niańczyłybyście
3rd niańczyłby niańczyłaby niańczyłoby niańczyliby niańczyłyby
impersonal niańczono by
imperative 1st niech niańczę niańczmy
2nd niańcz niańczcie
3rd niech niańczy niech niańczą
active adjectival participle niańczący niańcząca niańczące niańczący niańczące
passive adjectival participle niańczony niańczona niańczone niańczeni niańczone
contemporary adverbial participle niańcząc
verbal noun niańczenie

Further reading
  • niańczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • niańczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.