nivatus
Latin
Etymology
Derived from the oblique stem niv- of nix (“snow”) + -ātus (“-ate”, adjective-forming derivational suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /niˈu̯aː.tus/, [niˈu̯äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /niˈva.tus/, [niˈväːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | nivātus | nivāta | nivātum | nivātī | nivātae | nivāta | |
| Genitive | nivātī | nivātae | nivātī | nivātōrum | nivātārum | nivātōrum | |
| Dative | nivātō | nivātō | nivātīs | ||||
| Accusative | nivātum | nivātam | nivātum | nivātōs | nivātās | nivāta | |
| Ablative | nivātō | nivātā | nivātō | nivātīs | |||
| Vocative | nivāte | nivāta | nivātum | nivātī | nivātae | nivāta | |
References
- “nivatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nivatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.