obaeratus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /o.bae̯ˈraː.tus/, [ɔbäe̯ˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /o.beˈra.tus/, [obeˈräːt̪us]
Adjective
obaerātus (feminine obaerāta, neuter obaerātum); first/second-declension adjective
- in debt
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | obaerātus | obaerāta | obaerātum | obaerātī | obaerātae | obaerāta | |
| Genitive | obaerātī | obaerātae | obaerātī | obaerātōrum | obaerātārum | obaerātōrum | |
| Dative | obaerātō | obaerātō | obaerātīs | ||||
| Accusative | obaerātum | obaerātam | obaerātum | obaerātōs | obaerātās | obaerāta | |
| Ablative | obaerātō | obaerātā | obaerātō | obaerātīs | |||
| Vocative | obaerāte | obaerāta | obaerātum | obaerātī | obaerātae | obaerāta | |
Declension
Second-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | obaerātus | obaerātī |
| Genitive | obaerātī | obaerātōrum |
| Dative | obaerātō | obaerātīs |
| Accusative | obaerātum | obaerātōs |
| Ablative | obaerātō | obaerātīs |
| Vocative | obaerāte | obaerātī |
References
- “obaeratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obaeratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obaeratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.