oberwać

Polish

Etymology

From obe- +‎ rwać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbɛ.rvat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛrvat͡ɕ
  • Syllabification: o‧be‧rwać

Verb

oberwać pf (imperfective obrywać)

  1. (transitive) to tatter (to destroy an article of clothing etc. by shredding)
  2. (colloquial, intransitive) to get it, to get owned (to receive a beating)

Conjugation
Conjugation of oberwać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oberwać
future tense 1st oberwę oberwiemy
2nd oberwiesz oberwiecie
3rd oberwie oberwą
impersonal oberwie się
past tense 1st oberwałem oberwałam oberwaliśmy oberwałyśmy
2nd oberwałeś oberwałaś oberwaliście oberwałyście
3rd oberwał oberwała oberwało oberwali oberwały
impersonal oberwano
conditional 1st oberwałbym oberwałabym oberwalibyśmy oberwałybyśmy
2nd oberwałbyś oberwałabyś oberwalibyście oberwałybyście
3rd oberwałby oberwałaby oberwałoby oberwaliby oberwałyby
impersonal oberwano by
imperative 1st niech oberwę oberwijmy
2nd oberwij oberwijcie
3rd niech oberwie niech oberwą
passive adjectival participle oberwany oberwana oberwane oberwani oberwane
anterior adverbial participle oberwawszy
verbal noun oberwanie

Derived terms
adjective
  • oberwany
noun

Further reading
  • oberwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oberwać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.